برچسب: اسدالله مظفری

«چهارپاره هشتم» … وقتی زمان یک آن توقف کرد هر ساعت من بی نهایت شد خورشید من زندانی مغرب دنیای من مثل قیامت شد … من هم در آن جمعیت مبهوت سوی تو راه افتادم از آن دشت جایی که هر کس گنگ و سرگردان انگار دنبال کسی می گشت …

«چهارپاره هفتم» … دارم به دنبال تو می گردم دارم به دنبال خودم یعنی بی رنگ شد وقتی تو را دیدم این هستی بی شکل بی معنی … توفان به جان باغ می افتاد چه باک از باغی که بی بر بود مرگی که در خانه کمین می کرد با …

افتادم از دور زمان بیرون تنها شدم در سرزمینی سرد سر بر نکردم از تنی تاریک مانند خورشیدی که سر بر کرد … دامانِ دشتِ بی کران شب بر بسترِ تارِ کویرم بود یک آسمانِ بی ستاره سقف یک راهِ بی پایان مسیرم بود … نه فکر می کردم به …