قسمت صد و بیست و پنجم -در بیانِ آنکِ حالِ خود و مستیِ خود پنهان باید داشت از جاهلان

بسم الله الرحمن الرحیم/ در این گفتار، مولانا بار دیگر به گمان می تازد و ریشه علوم وابسته به تجربه و حس و وهم و فکر مردم است را گمانی و بازی می داند و در برابر علم بی واسطه حقیقی قرارش می دهد