و الله، همان کسی که این نظام آفرینش و انسان را آفرید، و همان کسی که انسان را به سانِ تمامِ هستی، تسلیمِ نوامیسِ خود ساخت، او -سبحانه- همان کسی است که برای سامان بخشیدن به حیاتِ ارادیِ انسان، «شریعتی» را وضع نمود تا با حیاتِ طبیعیِ او به گونهای هماهنگ، نظام یابد. بنابراین، «شریعت» بر این اساس، چیزی نیست جز قطعهای از آن ناموسِ عامِ الهی که بر فطرت انسان و فطرتِ کلِ هستی حاکم است و تمام آن را یکجا هماهنگ میسازد.
و سرانجام، آن جوامعی که ادعای «مسلمان» بودن دارند، در چارچوب جامعهی جاهلی داخل میشوند!
این جوامع نه به این دلیل که به الوهیت احدی غیر از الله معتقدند، و نه به این دلیل که شعائر تعبدی را برای غیر الله تقدیم میکنند، در این چارچوب قرار میگیرند، بلکه به این دلیل وارد این چارچوب میشوند که در نظامِ زندگی خود، به بندگی برای اللهِ یکتا گردن نمینهند. اینان -گرچه به الوهیت کسی جز الله معتقد نیستند- اما اخصِّ ویژگیهای الوهیت را به غیرِ الله میبخشند؛ پس به حاکمیتِ غیرِ الله گردن مینهند و نظام، قوانین، ارزشها، معیارها، آداب و رسوم، و تقریباً تمامِ مؤلفههای زندگیشان را از این حاکمیت دریافت میکنند!
پس این، یک سنتِ دائمی است، نه یک حالتِ عارضی. سنت دائمی این است که حق و باطل در این زمین، با هم همزیستی نمیکنند. و هرگاه اسلام با آن اعلامیهی عمومیاش برای برپایی ربوبیت خداوند برای جهانیان و آزادسازی انسان از بندگی بندگان، قیام کند، غاصبانِ حاکمیت خدا در زمین، به او یورش میبرند و هرگز با او از درِ صلح درنمیآیند. و او نیز به همین ترتیب، به حرکت درمیآید تا بر آنان بتازد و ویرانشان سازد تا مردم را از زیر سلطهی آنان خارج کند و از «انسان» در «زمین»، آن سلطهی غاصبانه را دفع نماید… این، یک حالت دائمی است که به موجب آن، حرکتِ جهادیِ آزادیبخش، متوقف نمیشود تا آنکه «دین» یکسره از آنِ خدا گردد.
بسم الله الرحمن الرحیم مسلمانان را تیغ سکوت شهید می کند امروز که این مطلب نوشته می شود. ابوعبیده سخنگوی کتائب القسام تمام رهبران امت اسلامی و عالمان و نخبگان و احزاب بزرگ این امت را دشمن خود خواند و گفت شما در برابر خدا با ما دشمنید. و گفت …
این دعوت، «اسلام» را هدف قرار میدهد؛ یعنی تسلیم شدن بندگان در برابر پروردگار بندگان، و رهانیدن آنان از بندگیِ بندگان به سوی بندگیِ تنها الله، از طریق خارج ساختنشان از سیطرۀ بندگان در حاکمیتها، شریعتها، ارزشها و سنتهایشان، و وارد کردنشان به سیطره و حاکمیت و شریعتِ تنها الله در هر شأنی از شئون.
نشانه های راه سيد قطب ماهیت روش قرآنی قرآن مکی سیزده سال تمام بر رسول خدا (صلی الله علیه وسلم) نازل میشد و در این مدت درباره یک مسئله سخن میگفت، یک مسئله واحد که تغییر نمیکرد، اما شیوه ارائهاش بهگونهای بود که گویی هر بار برای اولین بار مطرح …
نمادگرایی دینی در هنر پارسی مولف: شویلر وی. آر. کامان (Schuyler V. R. Cammann)منبع: تاریخ ادیان (History of Religions)، جلد ۱۵، شماره ۳ (فوریه ۱۹۷۶)، صفحات ۱۹۳-۲۰۸منتشر شده توسط: انتشارات دانشگاه شیکاگو (The University of Chicago Press)لینک پایدار: http://www.jstor.org/stable/1062524 بسیاری از پژوهشگران غربی در حوزه مطالعات اسلامی همچنان اصرار دارند …
نشانه های راه سید قطب بخش دوم : نسل قرآنی بی همتا در اینجا پدیدهای تاریخی وجود دارد که دعوتگران اسلامی در هر سرزمین و در هر زمان باید در برابر آن بایستند و درنگ کنند. زیرا این پدیده، تأثیری تعیینکننده بر روش دعوت و جهتگیری آن دارد. این دعوت، …
