نه سگ دامن کاروانی درید
که دهقان نادان که سگ پرورید
“سعدی”
آن چه به سرعت نزول تمدن انسانی کمک کرد و انسان را به جنس گسترده تر از خودش یعنی حیوان نزدیک تر کرد ،دانشگاه بود. چرا که محیطی فراهم آمد تا با رقابتی که هیچ نشانی از برتری دانش نداشت اشخاص به محیطی وارد شوند و زیر نظر کسانی درس بخوانند که با همان رقابت به نهایت دانشگاه رسیده بودند. چرا که به جای فهم دنیا وفهم مسئله به چگونگی نوشتن و کجا نوشتن توجه شد تا میان خود اساتید رقابتی پدید آید وآن ها را از همدیگر جدا کند. چرا که اساتید بعد از نشان دادن قدرت خود در زیر عنوان نقشی از جامعه نه به گسترش دانش بشری بلکه در جهت سقوط آن به نظرات استاد گام برداشتند و در نهایت نظر جای استدلال را گرفت تا حماقت جایگزینی دانایی حکیم گذشته شود. آن چه به تخریب انسان به عنوان موجودی اندیشمند کمک کرد صلاحیتی بود که جوامع به دانشگاه دادند تا کسانی که مدرک دانشگاهی نداشته باشند نتوانند به فعالیت بپردازند. دانشگاه زمان و هزینه و در آخر زندگی چند ساله ی شان ها را گرفت تا آن ها را در رقابتی این چنین احمقانه قرار دهد. این گونه شد که اساتیدی با تعداد بسیار زیاد مقالات چاپ شده در نشریات معتبر و با مدرک دانشگاهی از دانشگاه های خوب دنیا(به گفته ی آن ها) مدارکشان جعلی از اب درآید و بزرگترین معماران ما کسانی باشند که از دانشگاه رخت بربستند و نخواستند به این آخور بسته بمانند ،تادائو آندو هیچ گاه دانشگاه نرفت و فرانک لوید رایت که دانشجویان را به ترک دانشگاه فرا می خواند تنها دو نمونه اند وآن ها که ماندند به خاطر آن نبود که دانشگاه کمکی به آن ها کرده باشد بلکه به خاطر منافع دیگری بود که می توانستند با واسطه ی دانشگاه در اختیار داشته باشند.
زهی نادان که او خورشید تابان
به نور شمع جوید در بیابان
” عطار”
صفحه ی ویژه نقد دانشگاه که قرار است فعالیت خود را در این پایگاه انجام دهد به این امید است که دلایل نویسنده را به اطلاع عموم برساند تا شاید ذره ای از ارزشگذاری هایی که در جامعه انجام می شود و بدون هیچ اندیشه ی آگاهانه ای در این باره است فاصله بگیرد. و چشم انتظار هم اندیشانی است که دوست دارند در این مسیر ما را یاری کنند…